از بین جمعیتی که برای بازدید آمده اند به سختی راه باز می کنم و به دنبال نفر بعدی هستم که میبینم صدای خنده  و شوخی می آید. منبع صدا پس از لحظاتی آن جمع را ترک می کند و من به سراغش می روم.برخلاف نام فامیلش بسیار شوخ طبع است و خنده از لبانش محو نمی شود.

و این برای من که ویلچرش را می بینم بسیارعجیب است که چگونه می شود با این همه درد بجای ناراحتی و زانوی غم به بغل گرفتن از نداشتن سلامتی بازهم شکرگزار بود و خندید. و این جزعشق به خداوند بزرگ و میهن چه می تواند باشد.

از او می خواهم خودش را معرفی کند و از نحوه ی جانبازی اش بگوید.

پاسخ میدهد: مهدی جدی هستم. خاک پای ملت ایران.جانباز70%قطع نخاعی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی. مرزبان بودم ودر یکی ازشهرهای مرزی خواف به نام سنگان خدمت می کردم.

14 اردیبهشت 1373 در درگیری اشرار و قاچاقچیان در گشت تامین جاده با واژگون شدن خودرو به افتخار جانبازی نائل شدم.

از ایشان درباره بالاترین درجه ایثار می پرسم.

می گویند اگرمی خواهید در زندگی موفق باشید گذشت داشته باشید. اما بالاترین درجه گذشت ایثار است.وایثار گذشت در راه خداست.

میپرسم چطور با مجروحیت کنارآمدید؟

پاسخم را اینگونه می دهد :اگر به این فکر کنیم که آنچه که خداوند برای ما مقدر کرده  را بهترازخودمان تشخیص می دهید راضی می شویم به رضای خدا. زندگی من و دوستان جانباز دیگرم بسیار سخت است اما در مقابل بسیار شیرین  است.چون لطف و عنایت خداوند در زندگی ما بسیار ملموس است. و من بسیار خوشحالم که سلامتی ام را برای آب و خاک کشورم هزینه کردم. امیدوارم جوانان با لحظه ای اندیشیدن به این نکته که من و امثال من برای حفاظت و امنیت کشورعزیزمان ایران از سلامتی خود گذشتیم به دنبال کارهای ناشایست و گناه نروند.

E:عکسعکس نوشتهgonagonshohadajanbaz- با وضو وارد شوید__اینجا قطعه ای از بهشت است__.htm

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: